Rewolwer – krótka wielostrzałowa broń palna (powtarzalna, bardzo rzadkie są konstrukcje rewolwerów samopowtarzalnych), w której funkcję magazynka niewymiennego (magazynu) spełnia obrotowy bęben z kilkoma komorami nabojowymi. Do początku XX wieku było to maksymalnie pięć komór, następnie w większości modeli zaczęto wprowadzać sześcio-nabojowy bęben[1][2][3]. Pierwszy model tej broni został skonstruowany w 1831 r., a następnie opatentowany 18 grudnia 1835 r. przez Samuela Colta[4][5].

Większość współcześnie produkowanych konstrukcji to rewolwery z samonapinaniem (ang. double action lub DA), w których ściągnięcie języka spustowego powoduje jednoczesny obrót bębna oraz napięcie kurka, na ogół jednak można też napiąć kurek ręcznie, co powoduje jednocześnie obrót bębna (z wyjątkiem rewolwerów double action only (DAO), w których takiej możliwości nie ma, a kurek jest zazwyczaj zakryty). W najwcześniejszych rewolwerach kurek napinano ręcznie, zarazem obracając bęben. Rewolwery bez samonapinania (single action, SA) są produkowane do dziś, głównie dla potrzeb strzelectwa sportowego. Rewolwer Nagant wz. 1895 produkowany był w wersji oficerskiej z samonapinaniem, wersja podoficerska zaś mechanizmu samonapinania nie miała[6][7].

Pierwsza udana konstrukcja rewolweru autorstwa Colta umożliwiała obrót i ustalenie bębna we właściwej pozycji poprzez odciągnięcie kurka. W wyniku obrotu bębna wokół osi równoległej do osi lufy, poszczególne komory nabojowe (z nabojami) ustawiają się kolejno na przedłużeniu osi lufy. W pierwszych modelach komory nabojowe nie były przelotowe. Przez wylot komory ładowało się do niej m.in. proch i kulę, natomiast z tyłu komory znajdował się tzw. kominek (o średnicy otworu do 2 mm), na który z przeciwnej strony zakładało się kapiszon. Po uderzeniu kurka w kapiszon następował zapłon w komorze. Dopiero w późniejszych modelach komory nabojowe były przewiercone na wylot i ładowało się je z tyłu (a nie tak jak wcześnie - z przodu przez wylot). Było to możliwe dzięki wynalezieniu naboju ze spłonką wbudowaną w tyle łuski. Po odpaleniu spłonki naboju za pomocą kurka, pocisk opuszcza komorę nabojową w bębnie, przedostając się do lufy i następnie wylatując z niej[1][2][4][5].

Chociaż rewolwery są znane od XVII wieku, ich rozwój rozpoczął w zasadzie wynalazek Samuela Colta, który w 1831 r. skonstruował pierwszy rewolwer kapiszonowy[4].